Button Image
Home

Кратка турнеја низ историјата на нарушувањата на крварењето

Уште од античко време, луѓето ја забележале поврзаноста на абнормалното крварење со машкиот пол. Во последните 200 години, науката успеала да одговори на најголемите прашања во врска со хемофилијата, континуирано продолжувајќи го и подобрувајќи го животот на луѓето со ова нарушување.

Втор век од нашата ера

Талмудот, збирка книги на еврејските рабини, вели дека машките бебиња не треба да се обрежуваат ако двајца од нивните браќа претходно починале од оваа постапка.

Десетти век од нашата ера

Арапскиот лекар Абулказис (или Абу Касим) опишува семејства чии машки роднини умираат од неконтролирано крварење по траума.

1803 година

Американскиот лекар Џон Конрад Ото потврдува дека нарушувањата на крварењето првенствено ги погодуваат мажите и се чести кај некои семејства. Ото ги нарекува мажите кои го имаат ова нарушување како „оние што крварат“.

1813 година

Американецот Џон Хеј објавил труд во New England Journal of Medicine во кој се вели дека засегнатите мажи можат да им го пренесат нарушувањето на крварењето на нивните незасегнати ќерки.

1828 година

Терминот „хемофилија“ се појавува за прв пат. Се смета дека потекнува од германскиот доктор Јохан Лукас Шенлајн и неговиот студент Фридрих Хоф.

1926 година

Луѓето со хемофилија, се забележало, реагираат директно на инфузии на крвна плазма ако таа се даде навреме, после некое спонтано крварење во зглобовите и мускулите.

1937 година

Американските доктори Артур Патек и ФХЛ Тејлор го опишуваат глобулинот од крвната плазма, кој може да го намали времето на згрутчување кај пациенти со хемофилија („анти-хемофилен глобулин“).

1947 година

Д-р Алфредо Павловски од Аргентина, разликува хемофилија тип А и Б.

1950-тите години

За прв пат е опишан недостаток на факторите VII, X, XI и XII.

1960 година

Недостаток на фактор XIII е опишан за прв пат.

1964 година

Британскиот хематолог Роберт Мекферлејн објавува труд во Nature, за процесот на коагулација на крвта и интеракцијата на различни фактори на коагулација (каскада на коагулација).

1965 година

Американскиот истражувач Џудит Греам Пол открива дека талогот што останува по одмрзнување на плазмата е богат со фактор VIII.

1970-тите години

Достапен е прашок од лиофилизиран концентрат на фактор VIII и IX кој им овозможувал на пациентите да го примаат третманот самостојно дома.

1990-тите години

• Се развиваат рекомбинантни производи на фактори на коагулација.
• Профилактичкиот третман кој се дава 2-3 пати неделно кај деца со хемофилија станува стандардна грижа.
• Развојот на премостувачки агенси како алтернативна терапија за пациенти со инхибитори на факторот VIII помага да се намали крварењето и оштетувањето на зглобовите.

„Кралска болест“

Хемофилијата понекогаш се нарекувала „кралска болест“ затоа што ги засегала кралските семејства на Англија, Германија, Русија и Шпанија во 19. и 20. век. Се верува дека кралицата Викторија од Англија (1819-1901) била носител на хемофилија Б. Таа го пренела својството на три од нејзините девет деца. Нејзиниот син Леополд починал од крварење по пад кога имал 30 години. Нејзините ќерки, Алис и Беатрис, го пренеле својството на неколку нивни деца. Ќерката Алис се омажила за Цар Никола од Русија, а нивниот син Алексеј имал хемофилија. Хемофилијата се пренесувала низ различни членови на кралското семејство три генерации по Викторија, а потоа исчезнала.

Референци::

History of Bleeding Disorders, NHF. Достапно на: https://www.hemophilia.org/Bleeding-Disorders/History-of-Bleeding-Disorders.